"Rozkosze Emmy? to zaskakująca, pełna wzruszeń i magii komedia obyczajowa w klimacie "Amelii?. Scenariusz filmu powstał na podstawie bestsellerowej powieści Claudii Schreiber, zaś sam film okazał się ogromnym sukcesem frekwencyjnym w Niemczech, co zaowocowało trzema nominacjami do Niemieckich Nagród Filmowych, w tym dla Najlepszego Filmu. Słodkie, pełne pozytywnej energii ?Rozkosze Emmy? to cudowne połączenie intensywnych emocji i wspaniałych wrażeń wizualnych. Emma to niezwykła dziewczyna, żyjąca w swoim sielankowym świecie na farmie, z dala od cywilizacji. Na co dzień opiekuje się świniami, które traktuje w sposób iście królewski. Monotonia życia Emmy, dla której największą atrakcją są codzienne przejażdżki motocyklowe, zostaje jednak pewnej nocy przerwana? Zupełnie jak w bajce, w jej życiu pojawia się rycerz na białym koniu? a raczej w białym Jaguarze, który na skutek wypadku wpada w jej gospodarstwo. W samochodzie Emma znajduje nieprzytomnego mężczyznę oraz torbę pełną pieniędzy. Jest przekonana, że szczęście wreszcie się do niej uśmiechnęło, zsyłając tak bardzo upragnionego faceta, który w dodatku pachnie dokładnie tak, jak sobie wymarzyła?
O różowych primadonnach i absolutnie właściwych decyzjach
Wszystko zaczęło się jesienią 2002 roku, kiedy to producenci WUESTE, Ralph Schwingel i Stefan Schubert dostali od swego partnera Film West i wydawcy Hejo Emonsa pewną książkę przygotowywaną dopiero do druku. Powieść Claudii Schreiber Rozkosze Emmy nie tylko ich zafascynowała, ale też głęboko poruszyła. Wiosną 2003 roku, zanim jeszcze powieść została wydana, zastrzegli sobie prawo do jej ekranizacji. W książce Rozkosze Emmy wszystko dotyczy tak podstawowych życiowych kwestii, jak pragnienie i dążenie każdego z nas do szczęścia. Po przejrzeniu niewielkiego, ale imponującego dorobku Svena Taddickena ? obejmującego Counting Sheep (Schäfchen zählen) i jego debiut fabularny Getting My Brother Laid (Mein Bruder der Vampir) ? producenci zaproponowali Taddickenowi zrobienie filmowej wersji powieści, a on od razu przystał na ten pomysł. Taddicken nie spieszył się z zabraniem się za swój drugi film fabularny, czekając cierpliwie na właściwy projekt. Ekranizacja Rozkoszy Emmy okazała się wymarzoną propozycją. Aby jak najlepiej oddać charakter powieści przy przenoszeniu jej na ekran, twórcy skontaktowali się z samą pisarką, Claudią Schreiber oraz z doświadczoną autorką scenariuszy, Ruth Toma (Gloomy Sunday, Solino, Kebab Connection). Proces adaptacji książki na potrzeby scenariusza, który nastąpił potem, stanowił oczywiście wyzwanie, nieporównywalne jednak z tym, jakim było znalezienie właściwej obsady aktorskiej. Pomysł, żeby pełnego sił witalnych i energicznego Jürgena Vogela obsadzić w roli Maxa okazał się jednym z trafniejszych. Vogel dodał dwuznaczności jego postaci. Ale co z Emmą ? kobietą zaradną, a przy tym delikatną, naiwną, ale też sprytną, na swój sposób szczęśliwą, a przy tym pełną tęsknoty? Kiedy po niezliczonych castingach przed kamerami stanęła wreszcie Jördis Triebel, dało się słyszeć powszechne westchnienie ulgi: nareszcie jest nasza Emma! Tymczasem sprawy dotyczące finansowania filmu wyglądały obiecująco, a wysoki poziom propozycji sprawił, że udało się pozyskać do ról drugoplanowych tak wybitnych aktorów jak Martin Feifel, Hinnerk Schönemann i Nina Petri. Wkrótce znakomita ekipa zaczęła pracę w Kolonii i jej okolicach. Farmę Emmy, najbardziej malowniczą, jaką można sobie wyobrazić, znaleziono w Bergisches Land. Wtedy pozostała tylko kwestia świń ? Zwierzęta były trenowane miesiącami przed rozpoczęciem zdjęć, ale wkrótce stało się dla wszystkich jasne, że świnie mogą sprawiać naprawdę mnóstwo kłopotów na planie i być prawdziwie nieobliczalne niczym primadonny! Po raz kolejny Jördis Triebel okazała się szczęśliwą gwiazdą producentów. Bardzo pracowicie przygotowywała się do roli na prawdziwej farmie i okazało się, że na planie nikt nie radzi sobie ze świniami lepiej od niej. Niektóre sceny, np. ubój świń, nie powstałyby bez niezwykłej empatii Jördis i jej szczególnego rodzaju porozumienia ze zwierzętami. Podczas kręcenia Rozkoszy? żadne zwierzę nie było w żaden sposób maltretowane ani nie zostało zabite. Wszystkie sceny uboju były upozorowane, a sceny przygotowywania przez Emmę produktów z mięsa zostały nakręcone podczas prawdziwego domowego uboju, z którego mięso było potem naprawdę zużyte do produkcji wyrobów. Ralph Schwingel, Stefan Schubert, Hejo Emons / Hamburg, Maj 2006
O Emmie i jej rozkoszach?
Zapytałam siebie samą, co by się stało ze mną, gdybym nie opuściła farmy, na której spędziłam dzieciństwo. Oczywiście nie jestem Emmą, ale niektóre etapy jej życia znam aż za dobrze: ubój świń, jazdę traktorem, dziwaków wioskowych, czy przyjaźń ze zwierzętami. Na stworzenie postaci Emmy miało też bez wątpienia moje spotkanie z Astrid Lindgren, do którego doszło w połowie lat 80. Robiłam wtedy wywiad z pisarką dla jednej z rozgłośni radiowych. Dyskutowałyśmy o tym, jaka mogłaby być dorosła Pippi Langstrump. Pani Lindgren nie podobał się ten pomysł, ale pozwoliła mi wysnuć przypuszczenie, że Pippi, nawet jako osoba dorosła, byłaby kobietą odważnie myślącą i podobnie działającą, pełną siły i młodzieńczej werwy. Emma została wykreowana na bazie takiej właśnie umysłowości, która modeluje świat tak, żeby ten dopasował się do niej. Ale Emma nie jest tak szczęśliwa jak Pippi. Trzeci mój pomysł to było opowiedzieć historię dziecka, które znajduje pocieszenie w tworzeniu bliskiej więzi ze zwierzętami. Tego, czym jest współczesna terapia z delfinami, Emma dzięki swoim świniom doświadcza codziennie. To tłumaczy, dlaczego dorosła Emma jest z jednej strony taka zaradna, a z drugiej tak niezdolna do działania w pewnych życiowych sprawach. Dziewczyna tęskni za życiem, ale naprawdę wie tylko, czym jest śmierć i dlatego potrafi dotrzeć do Maxa. Od początku wiedziałam ? i miałam szczerą nadzieję, że tak się stanie ? że Rozkosze Emmy mogłyby być i książką i filmem. Miałam naprawdę dużo szczęścia; moja powieść znalazła się w najlepszych rękach, trafiając do WUESTE, do Ralpha Schwingela jako producenta i Svena Taddickena jako reżysera. Claudia Schreiber / Kolonia, Maj 2006 W Niemczech (Emmas Glück / Reclam, Hard Cover resp. Goldman, Paperback), książka sprzedała się w 110.000 egzemplarzy. Do tej pory powieść Rozkosze Emmy została przetłumaczona na pięć języków i została wydana w Holandii (Emma's Geluk / Uitgeverij Sirene), Norwegii (Emmas Lykke / Ganesa Forlog), Francji (Les Amis d?Emma / Laffont, Edition Nil), Korei Południowej (Bertelsmann Korea) i Hiszpanii ? gdzie powieść opublikowała Maeva pod tytułem La Felicidad de Emma.
Słów kilka o aktorach i twórcach filmu
JÖRDIS TRIEBEL (Emma) Po studiach w Hochschule für Schauspielkunst Ernst Busch w Berlinie w latach 1997?2001 Jördis Triebel została członkinią zespołu Teatru Miejskiego w Bremie w 2002 roku. Za swe liczne i różnorodne role została wyjątkowo wynagrodzona zarówno przez publiczność, jak i krytyków. Zaledwie po jednym sezonie otrzymała nagrodę Kurt-Hübner Prize, wielce pożądaną przez aktorów w Niemczech. W sezonie 2004/2005 występowała gościnnie w Zurichu w ?Das weite Land? Arthura Schnitzlera. Potem nastąpiło kilka ról w niemieckiej telewizji, np. w Wolff's?Turf (Wolffs Revier). Rozkosze Emmy to jej pierwszy film fabularny. JÜRGEN VOGEL (Max) Jürgen Vogel urodził się w Hamburgu w 1968 roku, jego ojciec był kelnerem, a matka gospodynią domową. Mając dziewięć lat pozował do zdjęć do katalogu usług pocztowych, a w wieku 16 lat stał się odkryciem aktorskim w filmie Dzieci z kamienia (Kinder aus Stein, 1984). Za swą drugą rolę filmową w Rosamunde (1988) otrzymał filmową nagrodę w Bawarii. Przełom dla Jürgena Vogla przyszedł wraz z filmem w reżyserii Sönke Wortmann Little Sharks / Acting It Out (Kleine Haie, 1991). Do tej pory aktor otrzymał już praktycznie każdą z niemieckich nagród filmowych i telewizyjnych przynajmniej raz. Za wystąpienie w potrójnej roli ? aktora, autora scenariusza i współproducenta przy realizacji filmu Matthiasa Glasnera Wolna wola (Der freie Wille) ? został nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2006 roku za Wybitne Osiągnięcia Artystyczne. FILMOGRAFIA (wybór): 2006 ROZKOSZE EMMY (Emmas Glück) / reżyser: Sven Taddicken 2006 WOLNA WOLA (Der Freie Wille) / reżyser: Matthias Glasner 2005 KEINE LIEDER ÜBER DIE LIEBE / reżyser: Lars Kraume 2002 ROSENSTRAßE / reżyser: Margarethe von Trotta 2001 NADZY (Nackt) / reżyser: Doris Dörrie 2000 SASS / reżyser: Carlo Rola 1998 MANILA / reżyser: Romuald Kamarkar 1997 FAT WORLD (Fette Welt) / reżyser: Jan Schütte 1996 BIAŁY LABIRYNT (Smillas Gespür für Schnee) / reżyser: Bille August 1996 APTEKARKA (Die Apothekerin) / reżyser: Rainer Kaufmann 1995 STILLE NACHT / reżyser: Dani Levy 1996 KOMM ZURÜCK SEXY SADIE / reżyser: Matthias Glasner 1997 ŻYCIE TO PLAC BUDOWY (Das Leben ist eine Baustelle) / reżyser: Wolfgang Becker 1991 LITTLE SHARKS / ACTING IT OUT (Kleine Haie) / reżyser: Sönke Wortmann 1990 ROSAMUNDE / reżyser: Egon Günther SVEN TADDICKEN (Reżyseria) Urodził się w Hamburgu w 1974 roku. Od 1996 do 2002 roku studiował kierunek reżyserski na Badeńsko-Wirtenberskiej Akademii Filmowej w Ludwigsburgu. Zdobył liczne międzynarodowe nagrody, w tym krajową nagrodę w dziedzinie Filmów Krótkometrażowych w Dreznie w 1999 roku, nagrodę główną na fińskim festiwalu Lappeenraanta i pierwszą nagrodę na festiwalu Short Cuts w Kolonii w 1999 roku, był też nominowany do Honorowej Nagrody dla Zagranicznych Studentów w edycji Studenckich Oskarów w 2000 roku za swój film Counting Sheep (Schaefchen Zaehlen, 1999), który również otwierał Festiwal Maxa Ophuelsa w Saarbruecken w tym samym roku. FILMOGRAFIA REŻYSERSKA: 2006 STÖRTEBEKER (WT) 2006 ROZKOSZE EMMY (Emmas Glück) 2002 STAY LIKE THIS (Einfach so bleiben) / krótkometrażowy 2001 GETTING MY BROTHER LAID (Mein Bruder der Vampir) 1999 COUNTING SHEEP (Schäfchen Zählen) / krótkometrażowy 1998 EL CORDOBÉS / Short1998 ICE CREAM / krótkometrażowy 1998 WHODUNIT / krótkometrażowy 1997 FISH! / krótkometrażowy DANIELA KNAPP (Zdjęcia) Daniela Knapp urodziła się w Tyrolu w 1972 roku. Podczas studiów na akademiach filmowych w Bolzano i Ludwigsburgu pomagała przy licznych produkcjach filmowych i reklamowych. Pracowała jako operatorka wideo oraz operatorka oświetlenia w wielu produkcjach: Po piątej w dżungli (Nach fünf im Urwald), Super-żona (Das Superweib), Pukając do nieba bram (Knockin? on heaven?s door). Na Akademii Filmowej w Ludwigsburgu poznała Benjamina Quabecka, Svena Abela i Svena Taddickena. Była główną realizatorką zdjęć w ich studenckich filmach. W filmie Taddickena Getting My Brother Laid (Mein Bruder der Vampir) kierowała zespołem operatorów kamer, a w 2002 roku otrzymała za swoją pracę międzynarodową nagrodę Brooklyn International Film Festival Award. W 2004 roku pracowała jako operator razem z Matthiasem Schellenbergiem w filmie Hansa Weingartnera Edukatorzy (Die fetten Jahre sind vorbei). FILMOGRAFIA (wybór): 2006 ROZKOSZE EMMY (Emmas Glück) / reżyser: Sven Taddicken 2005 WELTVERBESSERUNGSMASSNAHMEN (Measures to the Better World) / reżyseria: Jörn Hintzer, Jakob Hüfner 2004 FREUNDINNEN / reżyser: Tobias Stille / krótkometrażowy 2004 EDUKATORZY (Die fetten Jahre sind vorbei) / reżyser: Hans Weingartner 2004 BIN ICH SEXY / reżyser: Kathrin Feistl 2002 STAY LIKE THIS (Einfach so bleiben) / reżyser: Sven Taddicken / krótkometrażowy 2001 GETTING MY BROTHER LAID (Mein Bruder der Vampir) / reżyser: Sven Taddicken 1999 COUNTING SHEEP (Schäfchen zählen) / reżyser: Sven Taddicken / krótkometrażowy 1998 ERTRÄNKTE ANGST / reżyser: Benjamin Quabeck / krótkometrażowy 1998 EL CORDOBÉS / reżyser: Sven Taddicken / krótkometrażowy CLAUDIA SCHREIBER (Autorka powieści) Claudia Schreiber urodziła się w 1958 roku na farmie w Północnej Hesji. Jako dziecko karmiła świnie, sprzedawała truskawki, a później finansowała swoje studia dzięki własnej plantacji wiśni. Pod nazwiskiem Claudia Siebert pracowała jako dziennikarka w stacji radiowej SWF3 w Baden-Baden, potem przeniosła się do telewizji (ZDF) w Mainz, gdzie zaangażowała się w realizację programu informacyjnego wiadomości oraz przygotowanie jego logo. Otrzymała wiele wyróżnień za realizacje dokumentów dla ZDF, między innymi nagrodę młodych Prix Jeunesse w 1990 roku. Od 1992 do 1996 roku mieszkała i pracowała za granicą (w Moskwie i Brukseli), wtedy też zaczęła pisać książki. Rozkosze Emmy są jej drugą powieścią. Po niej napisała swą głośną książkę dla dzieci Sultan und Kotzbrocken, która doczekała się już adaptacji radiowej w stacji SWR i wystawienia na scenie. Obecnie mieszka ze swymi synami w Kolonii, jej następna pełna dowcipu powieść ukaże się wiosną 2007 roku w wydawnictwie Piper. RUTH TOMA (Scenariusz) Ruth Toma urodziła się w 1956 roku. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (w latach 1976?1981), a następnie została aktorką i pisarką w teatrze Fliegende Bauten. Od lat 90. skoncentrowała się na pisaniu. Do jej dzieł scenicznych zaliczają się: Ada und das Universum (premiera w 1991 roku w Kampnagel-Fabrik w Hamburgu) oraz Beiß mich (premiera w 1992 roku w Tivoli, na hamburskim Reeperbahn). Otrzymała za swe dokonania wiele nagród: w 2002 roku Bawarską Nagrodę Filmową oraz Nadreńsko-Westfalską Nagrodę za scenariusz do filmu Fatiha Akina Solino. Za pracę przy filmie Hermine Huntgeburth Romeo została nagrodzona zarówno Nagrodą Adolfa Grimme, jak również Nagrodą Niemieckiej Telewizji, a za Pieśń o miłości i śmierci (Gloomy Sunday ? Ein Lied von Liebe und Tod) Niemiecką Nagrodą Scenariuszową.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.